Noord Vietnam - Sapa

We gaan de bergen in, naar Sapa. Sapa ligt op 1600m hoogte in het noord-westen van Vietnam, tegen de Chinese grens aan. Deze strreek staat bekend om de diverse bergstammen en hun kleurige klederdracht. We nemen de nachttrein en delen de slaapcoupe met 2 sportieve dames van 70 uit Perth, Valerie en Merle. Zij hebben dezelfde tour geboekt, dus komende dagen trekken we gezamenlijk op. Wij komen net van Perth dus gespreksstof genoeg. Wanneer we s’ochtends aankomen wacht onze enthousiaste gids, Quyet, ons op. Vervolgens hebben we nog een busrit de bergen in. Wanneer we uitstappen schrikken we van de temperatuur, het is erg koud. We zijn toch in de tropen? We hebben een eenvoudig maar verder prima hotel aan de rand van de stad met een prachtig uitzicht. Het bijzondere aan dit hotel, maar ook aan andere hotels en restaurants, is dat ondanks de kou er geen verwarming aanwezig is. Het personeel loopt overal met de winterjas aan. Wel hebben we in de kamer een open haard(!), maar het leek ons niet zo verstandig om deze aan te steken.

Onderweg hadden we ze al gezien, de Hmongs en wel de zwarte Hmongs. Deze bergstam heeft een zwarte klederdracht (daarnaast zijn er nog de rode Hmongs en de bloem Hmongs). Deze bergstammen komen oorspronkelijk uit China en hebben hun eigen cultuur behouden. S’middags maken we een wandeling naar een Hmong dorp, Cat Cat. Ondanks dat het wel toeristisch is geworden krijgen we een indruk hoe deze mensen leven. Het is nog erg eenvoudig en zelfs bijna middeleeuws te noemen. Er wordt gekookt op open vuur en de vloer is van aangestampte aarde. Wel staat er een nieuwe LCDTV (?). Het landschap is ondanks de lage bewolking adembenemend. In de zomer met een heldere lucht en de groene rijstvelden moet helemaal prachtig zijn. In de bergstreek waar wij zaten wordt pas in mei de nieuwe rijst geplant.

S’Avonds op de lokale markt toch maar een lange broek gekocht. Een broekie van niks maar toch uitgebreid onderhandelen. Er is geen paskamer maar ik wil hem toch passen. Een broek die niet past hebben we niks aan tenslotte. Het ter plekke omkleden op de markt wekt veel hilariteit op bij de jonge verkoopsters. Ze liggen dubbel. We kunnen helaas niet verstaan wat ze zeggen. Enfin, broek past.

De volgende dag gaan we naar de rode Hmong (het programma is mooi opgebouwd) In een dorp vererop worden we verwelkomd door de dames. Onze gids had al gezegd: als je niets kopen wil zeg dan: “No shopping today”. En dat werkt, althans in het begin. We drinken een kopje thee voor we weer terug gaan en dan blijkt de hardnekkigheid van Hmong verkoopsters. Marike koopt een tasje en het kost eigenlijk ook niets. S’middags vrij en de lokale markt bezocht om wat foto’s te maken. Marike had kleine versierde sleutelhangers gekocht en die aan haar oorbellen gehangen en deed zich zo voor als een soort polder-Hmong. Groot succes, overal werd ze aangehouden en de Hmong kwamen niet meer bij. Door deze afleidingstruc kon ik mooi foto’s maken.

De laatste dag van ons verblijf in de bergen verlieten wij Sapa en bezochten we de markt in Bac Ha, een stadje 60 km verderop. Hier kopen en verkopen de Bloem Hmong hun spullen. De klederdracht van de bloem Hmong is de meest uitbundige. Zie de foto’s. Lopend op de markt waan je je een beetje in de middeleeuwen, de restaurantjes met ruw houten bankjes en het koken op open vuur. Wat er in de pan gaat zag er minder smakelijk uit.

S’avonds weer de nachttrein in. Deze trein is een stuk minder dan die we op de heenweg hadden, ronduit smerig. Enfin, ook dat overleef je. S’ochtends komen we rond 5u aan in Hanoi. De markten die we onderweg passeren zijn al druk. Vanaf het station moeten we een taxi nemen naar het hotel. De taxichauffeurs staan al klaar en willen het liefst gelijk je begage afnemen. Maar dat gebeurt zo maar niet. Omdat de chauffeur geen prijs wil noemen gaan we naar zijn buurman en komen tot een redelijke prijs. Maar dat pikt chauffeur 1 niet en begint op chauffeur 2 los te meppen, de ATV is er niks bij. Wij besluiten door te lopen en nemen verderop een taxi. Wanneer we aankomen bij ons hotel is alles donker. We hadden geen ontvangstcommitee verwacht, maar wel gehoopt dat we naar de kamer konden. Even later zie ik een bel. Het personeel wat bij de receptie op de grond slaapt doet open en we mogen naar binnen. Helaas is er nog geen kamer vrij en we moeten dus wachten. Wel mogen we in de ontbijtzaal (waar ze ook s’nachts hun scooters parkeren) wachten. Na een ontbijtje ga ik de stad in het duurt mij te lang en maak nog wat foto’s van het straatleven in Hanoi (het is net de set van ER, alles loopt doorelkaar). Bij terugkomst is de kamer klaar en blijken we zelfs de mooiste kamer te hebben.

Hanoi, Vietnam

Hanoi, 30 maart. We vertrekken nu vanuit Hanoi naar Hué, in het midden van Vietnam. We gaan met het vliegtuig en moeten weer lang wachten (lang leve de trein) en dus een mooi moment om onze weblog bij te schrijven.

S’avonds 20 maart komen wij aan vanuit Hong Kong in Hanoi, Vietnam. In Vietnam hebben we een trip geboekt bij Vietnamonline. We worden daarom afgehaald van het vliegveld in Hanoi. We zijn niet de enige die afgehaald worden. Overal zien we chauffeurs met namen van hun gasten staan. Na effe speuren ontwaren wij iets wat op onze namen lijkt: Pick up Tom Oversdens . Onze beide namen zijn voor het gemak samengevat.

In Hanoi hebben we een hotelletje in het oude centrum, een wirwar van smalle straatjes. S’avonds drinken we nog even een biertje op een lokaal terrasje. Hier wordt direct uit het vat getapt, kosten: 4000 dong oftewel 16 cent. De terrassjes hier zijn heel bijzonder, je zit op hele lage stoeljes aan hele lage tafeltjes. Wanneer we s’avonds in bed liggen, blijken we naast een discotheek te zitten: boem, boem, boem (geen 3-kwarts maat), lampen en ramen trillen mee. Gelukkig maken ze het hier niet laat en hebben er verder geen last van.

De volgende dag Hanoi verkend. Vietnam heeft zich de laatste decennia snel ontwikkeld (na China de snelst groeiende economie). Deze ontwikkeling heeft ook zijn keerzijden, de fiets is ingeruild voor scooters. Hanoi heeft 10 milj. Inwoners en de helft daarvan heeft een scooter en deze rijden allemaal door onze wijk, althans zo lijkt het. Oversteken is een onderneming met gevaar voor eigen leven. Verkeersregels lijken niet te bestaan en zebrapaden worden genegeerd. Dus we doen maar net als de Vietnamezen. Hand op steken en gaan en vooral niet aarzelen. Meestal lopen we met de ‘locals’ mee.

We bezoeken het gevangenismuseum Hoa La. Vroeger was dit een gevangenis en in de tijd van de Vietnamoorlog noemden de Amerikanen dit Hanoi Hilton. Toch krijgt de Franse periode hier de meeste aandacht. Het geeft een goed beeld hoe politieke gevangenen door de Fransen werden gemarteld en vermoord. Een guillotuine getuigd hiervan.

Halong Bay

S’maandags schepen we in voor een 2-daagse boottocht op een jonk door de Halong Bay, ongeveer 150 km. oostelijk van Hanoi. Er zijn meer toeristen met dit idee en het is erg druk in de haven. Gelukkig is onze boot niet vol. We hebben een mooie hut. Eenmaal ingescheept schuiven we aan voor een 10 gang(etjes) lunch. Prima voor elkaar!

Het schitterende Halong Bay, op de erfgoedlijst van de Unesco, bevat meer dan 2000 kalk- en dolomietbergen welke stijl uit de zee oprijzen. Het is een indrukwekkend gezicht. Het is helaas wat mistig, dus het uitzicht is beperkt. Onderweg bezoeken we een op 1 van de bergen een enorme grot. Helaas lijken alle boten het zelfde programma te hebben en het is dus erg druk in de grot en we moeten file lopen op de aangelegde paden door de grot. Het gebeuren doet ons meer denken aan de ‘stille omgang’ en we vragen ons af waar we de bloemen moeten leggen. Onze gids blinkt niet uit in geologische kennis en kan weinig uitleg geven. Wel geeft hij blijk van veel fantasie. In de grillige vormen van de stalagtieten en stalagmieten ziet hij het hele dierenrijk voorbij komen: “Look a snake”, “look a turtle”.

S’middags leggen we aan bij een eilandje. Hier kun je naar een uitkijkpunt klimmen (400 treden, conditie is niet meer wat het is geweest) en heb je vervolgens een schitterend uitzicht over de baai (zie panorama foto op de 1^e pagina). Eenmaal beneden gekomen is er een schip met boedistische monniken aangekomen. Op het strandje van het eiland wordt een ceremonie gehouden, voor ons niet helemaal helder waar het omgaat maar wel bijzonder om te zien.

De volgende dag is het weer nogal treurig, het regent en het zicht is heel beperkt. Na s’ochtends met een klein bootje via een soort grot een afgesloten baai met apen bezocht, erg mooi.

Daarna terug naar de haven en we hobbelen over de slechte wegen terug naar Hanoi.

In Hanoi hebben we nog een vrije dag voor onze volgende trip naar de bergstammen in het noorden van Vietnam. We gaan met de taxi naar het Ho-Chi-Minh museum en mausoleum, maar beide zijn helaas dicht. Teruglopend passeren we het oorlogsmuseum. Ook hier krijgt de strijd tegen de Franse onderdrukking de meeste aandacht. Uit de Vietnamoorlog zien we buitgemaakte tanks, vliegtuigen en ander oorlogstuig.

S’avonds lekker eten in Little Hanoi, inmiddels ons favoriete restaurant in onze buurt. We zijn inmiddels heel bedreven in het eten met stokjes.

Foto's volgen....

Hong Kong

Met de nachtvlucht van Perth naar Hong Kong. Wist-je dat Perth dichter bij Singapore ligt dan bij Sydney? Heeft niks met onze vlucht te maken maar toch leuk om even te melden. Het vliegveld van Hong Kong is immens groot en nog vrij nieuw. Voor dit vliegveld is een apart eiland aangelegd. We hadden een hotel in Kowloon. Hong Kong bestaat uit een deel vasteland en een paar eilanden. Hong Kong City ligt op een eiland.

We konden niet direct in onze kamer, dus eerst maar even de straat op. We hadden niet veel geslapen tijdens de vlucht dus de immense drukte van HK overviel ons. Marike vroeg zich af of HK wel zo’n goede keus was. Maar na een klein tukje zag de wereld er al heel anders uit en hebben we de stad verkend. Op elke hoek (echt op elke hoek) van de straat wordt je aangeklampd door Indiase handelaren: Tailor Sir? Copy watch, copy bag? De eerste keer doe je dat af met een geintje: Something wrong with my clothes? Maar na een poosje gaat dit hard vervelen en negeren we ze gewoon. Met de ferry zijn we even overgestoken naar HK-City en na een lekkere maaltijd hebben we de dag afgesloten op de markt in Temple Street. Hier verkopen ze alles wat je niet nodig hebt. Maar blijft altijd leuk.

De volgende dag was het weer een stuk helderder, dus op naar de Peak. Dit is het hoogste punt in HK City en van hier een prachtig uitzicht over HK. Helaas hadden meer mensen dit idee dus het was even in de file staan voor de trein naar de top.

S’Middags met de hop-on-hop-off bus door HK. Werkelijk ongeloofelijk hoe hier gebouwd is, kan het niet in de breedte dan maar in de hoogte zullen de Chinezen gedacht hebben.

Zaterdag was onze laatste dag in HK. S’ochtends nog even een poging gedaan om een nieuwe lens (nee, niet voor mijn ogen, voor mijn camera). Prijzen bleken hier aardig tegen te vallen, niet gedaan dus. Wel weer mijn ogen uitgekeken. Op de lokale vismarkt worden (levende) kikkers en schildpadden verkocht. Een straat verder, met allemaal dierenwinkels, worden ook schildpadden verkocht maar dan als huisdier bedoeld. Ook kun je hier gewoon honden en katten kopen.

Zo, dit waren onze highlights uit Hong Kong. Op naar Vietnam, op naar Hanoi.

Perth

Perth, 18 maart. Vanuit Alice Springs vliegen we naar Perth aan de westkust van Australië. Een groot deel van de vlucht vliegen we boven de woestijnen van de Red Centre. Na 3 uur vliegen gaat het rode landschap over in geel/bruine landerijen. Na een wat merkwaardige landing (scheef, op 1 wielstel) komen we aan in Perth. Perth is op Hawai na de zonnigste stad van de wereld. Wij hebben dan ook mooi weer en heel mooi weer. S`middags boeken we gelijk een toertje na Rottnest Island. De rest van de middag vermaken we ons in het prachtige Kings Park (mooie parken hebben ze hier in Australie!), vanuit hier een prachtig uitzicht op de stad.

De volgende dag schepen we in voor onze dagtocht naar Rottnest Island. De ferry vertrekt vanuit het hart van Perth en zakt vervolgens de Swan River af. Onderweg zien we nog dolfijnen. Rottnest Island is in 1696 ontdekt door de Nederlander (of Belg?) Willem de Vlamingh. De vele quokka’s, soort mini kangaroos, hield-ie voor grote ratten en noemde het eiland daarom Rattenest. Zo dat weet u ook dan weer. Wij hebben in ieder geval een relaxed uitwaaidagje gehad op dit eiland.

Dinsdag is wasdag in Perth, dus Marike was de klos. Taken moeten toch eerlijk verdeeld worden nietwaar? S’Middags een heerlijke fietstocht gemaakt stroomopwaarts langs de Swan River. S’avonds lekker bij de Chinees gegeten met uitzicht over de rivier. Helaas werd ook hier de creditcard niet geaccepteerd en kon ik alsnog langs een ATMmachine.

De volgende dag met de trein naar Fremantle aan de kust. 30 min. Met de trein en je bent weer in een geheel andere omgeving. Schattig dorpje met een leuk parkje waar we hebben gepicknicked. Hier ook nog een paar souveniertjes gekocht.

S’avonds vliegen we naar Hong Kong. Hiermee sluiten we onze Australie trip af en verruilen we ‘down under’ met de tropen van ZO Azie. Australie was een prachtige ervaring met imposante steden, indrukwekkende natuur en vriendelijke mensen (“no worries, mate”).

Op naar Hong Kong en jà we hebben er nog steeds veel zin in en genieten en verbazen ons elke dag weer. Dat maakt het reizen boeiend ondanks de vermoeienissen die dit af-en-toe met zich meebrengt. En, dat zal in Azie zeker ook zo zijn, wordt vervolgd…

Alice Springs

Alice Springs, 14 maart

Donderdag vertrekken we naar Alice Springs, midden in de Red Centre. Hier noemen ze het grote middengebied de Red Centre (vanwege de rode, ijzerhoudende aarde). Vanuit het vliegtuig verdwijnen geleidelijke de geel-bruine landerijen, om plaats te maken voor een bizar rood landschap. Wanneer we Alice Springs naderen verbazen we ons hoe groen het hier is. Sterker nog, we hebben het in Australië nog niet groener gezien. Een ‘local’ weet ons te vertellen dat er voldoende water is in AS. In tegenstelling tot andere gebieden in Australië zijn hier geen water restricties.

We zitten in een Lodge iets buiten Alice Springs. In de bijbehorende supermarkt doen we onze boodschappen en zien we voor het eerst de lokale Aboriginals. Ze zien er erg armoedig uit en halen voornamelijk drank, cola en fast-food. Met de drank zitten ze in de uitgedroogde Todd River. Het is een droevig verhaal met de Aboriginals. In de stad zelf komen we ze ook veel tegen. Als zombie’s sjokken ze in veelal vervuilde kleren en op blote voeten door de stad. Door hun ongezonde levensstijl is het sterftecijfer hoog en worden ze gem. niet ouder dan 57. Velen lijden ook aan diabetes.

In Alice Springs hebben we helaas te weinig tijd om Uluru oftewel Ayers Rock te bekijken. Uluru ligt nog 500 km buiten Alice Springs. We willen in de 2 dg een wat zien van de Aboriginal cultuur en van de natuur in de omgeving. De tours naar Aboriginal sites worden niet meer gedaan. Volgens de receptioniste willen de lokale Aboriginals hun cultuur niet delen met vreemden. Wel doen we nog een hele mooie dagtocht door de McDonnel Ranges. We zien prachtige vergezichten, plaatsen waar de Aboriginals oker (lichaamsversiering) vandaan haalden, en diepe gorges. We hebben erg veel last van muggen, maar daar heeft onze gids een oplossing voor. Aan het eind van de dag kunnen we zwemmen in een meertje. Wanneer we er aankomen komt er net een slang, een Kings Brown, een van de giftigste van Australië, uit het water. De animo om te zwemmen wordt iets minder.

S’Avonds ontmoeten we Angelo en Hilda, 2 active 60+-ers. Zij maken ook een uitgebreide toer door Australie. De volgende dag bezoeken we de Royal Flying Doctor Service en het Reptile Centre. Onze vriend van gisteren lag er ook. Ik maak nog een fietstochtje door de stad en omgeving. Overal zie je groepjes Aboriginals in de parken en rivierbeddingen zitten. Met hun drank lijkt het of ze altijd wat te vieren hebben, maar niet heus.

Met Angelo & Hilda gaan we lekker Thais eten en sluiten hiermee ons bezoek aan Alice Springs af. Morgen vertrekken we naar Perth, waar we onze trip door Australië en het eerste deel van onze wereldreis afsluiten.

Adelaide & Kangaroo Island

Adelaide, 10 maart. Een spectaculaire daling naar Adelaide Airport. We vliegen zo laag over de woonhuizen dat we, bij wijze van spreken, de onderbroeken van de waslijn kunnen halen.

Op de TV hadden we het al gezien, Tom Jones toert door het land. En wie komen we tegen in de aankomsthal. Om zijn reputatie te bevestigen fluit-ie hard door de hal naar passerende dames.

We hebben 2 dg. geboekt in Glen Elg, even buiten Adelaide, aan de zee. Vanuit Nederland hadden we de trip in Australië gepland t/m Adelaide. Het was de bedoeling om in Tasmanië de 2^e helft te plannen, echter dat was er niet van gekomen. Om ons iets meer tijd te gunnen boeken we er 2 dg bij. Glen Elg doet ons denken aan Santa Monica bij LA. Ook een boulevard langs de zee en een lange pier. Vanuit ons hotel uitkijk op zee, s’ochtends zien we een school dolfijnen langskomen.

M.b.t. de planning twijfelen of we een trip naar Kangaroo Island boeken of naar Alice Springs gaan. We besluiten beide te doen. Naar Kangaroo Island boeken we een georganiseerde 2-daagse tour. Kangaroo Island is het 2 na grootse eiland van Australië en ligt vlak onder Adelaide. De tour lijkt een beetje op een schoolreisje voor senioren volgens Wenche, een reisgenote op deze trip. Wenche reist alleen door Australië en volgt een vergelijkbare route als wij doen, alleen in omgekeerde volgorde. Toch nog een hoop leuke dingen gezien (zeehonden, koala’s, kangaroo’s etc) en hebben ons prima geamuseerd.

Hobart, Tasmanië 28 februari – 5 maart

Eind van de middag vliegen we naar Hobart, Tasmanie. Vanuit de lucht krijgen we al een mooi beeld van een glooiend Tasmanie maar wel erg geel. Er valt blijkbaar niet veel regen in de nazomer. Wanneer we in Hobart aankomen is de stad uitgestorven. We eten in een door de buschaffeur aangeprezen visrestaurant heel goed en evenredig duur. Bij het betalen blijkt geen van onze creditkaarten geaccepteerd te worden, ook pinpassen weigeren dienst. Als een idioot naar de dichtstbijzijnde ATM voor contanten (Marike moest achterblijven als borg J wat allemaal is gelukt. Hobart is een hele andere stad dan de megastden Melbourne en Sydney het doet wel een beetje Nederlands aan. In Hobart hebben we een soort appartement, we gaan hier wat meer zelf koken, de afgelopen 2 weken is het geld ons uit de portomonnee gevlogen. We zitten in het centrum dus alles is op loopafstand. Dinsdag boeken wij 2 tourtjes voor wo en do. In de middag gaan we Mount Nelson, daar staat het voormalige Signal Station tot begin van de vorige eeuw werden hier met behulp van vlaggen boodchappen aan de passerende schepen doorgegeven. Eind van de dag naar Salamanca Square, the place to be in Hobart. Woensdag gaan we de Mount Wellington op, waar vanaf een prachtig uitzicht op Hobart en West Tasmanie. Op de mountainbike dalen we vervolgens 22 km af naar Hobart. Gelukkig hebben we goede remmen! Voor do staat een tour naar o.a. Mount Field en Russell Falls gepland. Door het park naar de watervallen hebben we een prachtige wandeling door het regenwoud met reusachtige Eucalyptus bomen. In de middag bezoeken we een prive Zoo, het is klein en meer een soort opvangtehuis voor gevonden dieren. De eigenaar probeert hier de inheemse dieren te beschermen. Volgens de eigenaar van deze Zoo en ook van onze gids geeft de Austalische regering geen fluit om het behoud van Flora en Fauna en valt er van die kant weinig steun te verwachten. Met de Tasmaanse Duivels heeft hij succes maar is desondanks bang dat deze met ongeveer 15 jaar zal zijn uitgestorven. De Platypus (vogelbekdier) laat zich helaas niet zien.

Wanneer we s ‘middags in het hotel aankomen wacht ons een verrassing. De rekening ligt al klaar, terwijl wij nog een dag gepland hadden. We hebben ons helaas vergist en moeten toch de volgende dag vertrekken. In de vroege ochtend vertrekken wij naar Adelaide. Net als in de vorige plaatsen hadden we eigenlijk nog langer willen blijven in Hobart.

Melbourne & Dandanongs 25 febr – 28 februari

Onze weblog loopt helaas niet helemaal synchroon met onze reis. Er zijn teveel uitdagingen om achter de laptop te kruipen. Desondanks krijgen we al veel leuke reacties op onze weblog. In het vliegtuig kan ons reisverhaal weer bijgeschreven worden.

In Melbourne hebben we een hotel dicht bij het station, hoeven we niet lang te sjouwen met de bagage. Echte backpackers zullen we we niet meer worden. Het hotel is nieuw en net een week open. We zijn bijna de eerste gasten. Ook Melbourne is, net als Sydney, een giga-stad. Gelukkig is er goed openbaar vervoer. Met trein/bus/tram is hier alles goed bereikbaar. Ook rijden er gratis toeristen-shuttles door het centrum. We gaan s’ochtends koffie drinken op Federation Square, de ‘place-to-be’ in Melbourne. Helaas speel Marike’s heup weer op. We besluiten om fietsen te huren en langs de Yarre rivier een tochtje te maken. We passeren gigantische stadions (cricket stadion – 110000 stoelen) en het Rod Laver tennisstadion, bekend van de Australian Open. Na ongeveer drie uur op de pedalen te hebben gestaan, tijd voor een biertje, aan een gezellig terrasje aan de rivier. ’s Avonds op naar China Town, blijft altijd leuk en een halve Pekingeend genuttigd.

De volgende dag nemen we de trein naar Belgrave in de Dandanongs. De Dandanong Ranges is een National Park niet ver buiten Melbourne. Vanaf Belgrave nemen we een oude stoomtrein “Puffing Billie”. Deze is midden vorige eeuw uit bedrijf genomen. Maar inmiddels door een grote groep enthousiastelingen “(500 vrijwillegers) weer tot leven gewekt. Een prachtig tochtje door de het regenwoud.

S’avonds eten we Marokkaans in de haven (Melbourne is erg multi-culti). Om de dag af te sluiten drinken we nog een borrel op het Fed. Square. Hier hang ook een gigantisch TV scherm waar we de Winterspelen nog een beetje kunnen volgen. Geleidelijk aan dringt ons ook het drama met Sven Kramer op de 10 km. door (bedankt Jan-Paul). Had-ie toch maar een TomTom moeten nemen.

Het weer in Australie kan behoorlijk wisselvallig zijn, temperaturen kunnen snel veranderen. Het is vandaag dan ook een stuk koeler, zo koel dat we besluiten de musea van Melbourne op te zoeken. In het grote Melbourne museum dwalen we uren rond. De volgende dag vertrekken we naar Hobart, Tasmanië. S’ochtends hebben we nog even tijd om het Immigration Museum te bezoeken. We zien hier hoe sinds het begin van de 18^e eeuw Australie is bevolkt. In het begin gedwongen (gevangenen uit Engeland), later gestimuleerd en tegenwoordig is de emigratie aan veel voorwaarden gebonden.